เดือนที่แสนวุ่นวายของผม

เดือนนี้ผมเจอแต่เรื่องวุ่นวายใจเข้ามาไม่ขาดระยะ เนื่องจากเครื่องชงกาแฟที่ผมขายไปให้กับลูกค้าเริ่มจะเกเรขึ้นมาทีละนิดๆ ทำให้ต้องวิ่งไปกลับแม่สายเชียงรายเป็นว่าเล่นเนื่องจากเราขายเครื่องให้ลูกค้าไปแล้วก็คงต้องดูแลกันไปตลอดเพราะว่าต้องไปดูแลกันเองเนื้องจากว่าร้านผมไม่ได้เป็นบริษัทใหญ่เงินทุนไม่หนาพอที่จะทำให้บริษัทขายเครื่องกาแฟจะให้ความสนใจอะไรมากนัก เมือมีปัญหาก็ต้องคอยแก้ไขกันไปอะไหล่ชิ้นไหนเสียซ่อมไม่ได้ค่อยสั่งเอา ถ้าหนักจริงๆก็คงต้องพึ่งบริการจากผู้นำเข้าเขา ด้วยความกลัวที่จะดูแลลูกค้าไม่ทั่วถึงผมคงจะไม่ขายเครื่องทำกาแฟอีกแล้วเพราะปัญหาเยอะจนน่าปวดหัว ขายไปก็ไม่ค่อยจะได้กำไร แถมลูกค้ามาค้างจ่ายเงินแล้วหายอีก มันปวดร้าวมากๆสำหรับผม ยอมรับว่าหมดไฟกับกาแฟอย่างแรง ถึงตอนนี้ก็คอยดูแลเครื่องที่ขายไปแล้วให้ลูกค้าพอใจ...เดี๋ยวนี้เลยต้องหันมาเอาใจใส่เรื่องคั่วกาแฟให้ดีขึ้นไปกับร้านกาแฟตัวเองให้มากขึ้นกว่าเดิม ...บางทีการที่โทรศัพท์ไม่มีนี้มันก็ดีเหมือนกัน ไม่วุ่นวาย สบายใจ ไม่มีปัญหากับใครอันนี้สบายใจที่สุด...